Για μια θέση στον πάτο του... ΑΣΕΠ ~ www.asep.gr

#ΑΣΕΠ #ASEP

Ανώτατο

Συμβούλιο

Εργασιακού

Πάτου

Για μια θέση στον "πάτο" του... Δημοσίου -εφόσον εμείς μπορούμε να κάνουμε μόνο ως ΥΕ τα χαρτιά μας- και μετά από το τρίτο συνεχόμενο ξενύχτι, από τις 4 με 5 τα ξημερώματα και με τετράωρο σερί έως τις 8 με 9 το πρωί, καταφέραμε να κάνουμε την αίτηση στην προκήρυξη 7Κ/2016 του Υπουργείου Υγείας, στον διαδικτυακό τόπο του ΑΣΕΠ (https://www.asep.gr/), χώρια τις ατέλειωτες ώρες μέχρι να δούμε τι γίνεται και τι παίζει στην προκήρυξη και στην ιστοσελίδα...

Ότι και να πούμε αυτή την χρονική περίοδο της 7ης χρονιάς και συνεχιζόμενης κρίσης στη χώρα μας είναι λίγο. Τρέμουμε στην ιδέα να ξαναπέσουμε στα χέρια εργολάβων (οικοδομών εν προκειμένω) που θα πληρώνουν όσο θέλουν, όποτε θέλουν, όταν θέλουν, όπου θέλουν και αν υπάρχει βέβαια μεροκάματο. Γι' αυτό επιλέγοντας το δρόμο της αναμονής κάποιων προκηρύξεων μονίμων του Δημοσίου (σε οποιαδήποτε θέση) σε βάρος της ψυχολογικής μας υγείας και σε βάρος των συνταξιούχων γονιών μας και κάνοντας ελάχιστα μαύρα μεροκάματα το μήνα αναρωτιόμαστε: πόσο πιο πάτος τελικά αυτό το κράτος όταν δεν μπορεί να φτιάξει μια σελίδα της προκοπής για μια απλή ηλεκτρονική αίτηση; (Και η ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ το ίδιο πρόβλημα έχει με την άλλη προκήρυξη...)

Άσε που πάνω από 35 χρονών (όποιος/α κοιτά καθημερινά τις αγγελίες το ξέρει πολύ καλά) μας έχουν στα αζήτητα ως εργαζόμενους/ες. Γίναμε ως άνεργοι/ες αόρατοι/ες για την ιδιωτική εργοδοσία, αλλά και την κρατική σε κάποιες περιπτώσεις. Και μετά λένε για τους νέους και νέες σε άρθρα αλλά είναι αυτοί και αυτές που θα βρίσκουν μόνο δουλεία (και όχι δουλειά αλλά έως τα 35 τους φυσικά) εφόσον θα τους πατούν εργασιακά από παντού. Το μέγα πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα είναι οι μεγαλύτερες ηλικίες με τις μεγαλύτερες υποχρεώσεις όταν χάνουν την δουλειά τους και οι νέοι/ες όταν δεν έχουν εργασιακή πείρα.

Και έτσι μία θέση στο δημόσιο (σε όποιο δημόσιο) και μία θέση στη τράπεζα (και σε όποια τράπεζα) ξαναβρήκε τη θέση που είχε παλιά: αυτή του κακοπληρωμένου σε πολλές περιπτώσεις εργαζόμενου αλλά αυτού όμως που είχε σχετικά αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας (σε σχέση με τους ιδιώτες πάντα): ωράριο, πενθήμερο, οχτάωρο, διάλειμμα, άδειες, κτλ πράγματα άγνωστα σε πολλούς εργαζόμενους/ες και πολύ πριν την κρίση στον ιδιωτικό βέβαια τομέα.

Έχουμε ήδη δουλέψει και στον ιδιωτικό τομέα (εταιρείες, εργοστάσια) και στον δημόσιο τομέα (εκπαίδευση) αλλά και ως ελεύθεροι επαγγελματίες και ξέρουμε πολύ καλά τι παίζει εκεί έξω τώρα πια σε όλους τους τομείς. Βλέπετε το φωτεινό παράδειγμα των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών δεν μπόρεσε να φωτίσει και άλλους κλάδους του δημοσίου -όπως αυτό των αναπληρωτών εκπαιδευτικών ανεξαρτήτου βαθμίδας και ειδικότητας καλή ώρα- και να μεταλαμπαδεύσει κάτι από αυτή την μαχητικότητα.

Και έτσι αυτό το φωτεινό παράδειγμα καταλήγει έως τώρα τουλάχιστον να παραμένει ως φωτεινή εξαίρεση στον εργασιακό "πάτο" του δημοσίου τομέα (μαζί με εκείνη του ιδιωτικού τομέα στην χαλυβουργία) και εμείς "οι στην απέξω" να κοιτάμε αμήχανοι/ες -οι ποιο ευαίσθητοι και μαχητικοί από εμάς σε κοινωνικά/εργασιακά θέματα- το τρένο των αγωνιστικών ευκαιριών να περνά ανεπιστρεπτί και ίσως και αμετάκλητα για τη δικιά μας γενιά των 40 και βάλε...

Έτσι νιώθουμε, έτσι γράφουμε. Μακάρι να διαψευσθούμε πανηγυρικά. Με την Δημόσια Τεχνική και Επαγγελματική εκπαίδευση να βουλιάζει πανηγυρικά σε όλα τα σημεία με τα φασιστοειδή να κάνουν βόλτες στα σχολειά μας κλείνουμε αυτό το άρθρο.
Α δεν σας είπαμε: Καλή Χρονιά e-αναγνώστες μας. Και καλή επιτυχία σε όσους και όσες κάνουν αιτήσεις για προκηρύξεις. Και καλό κουράγιο...